Weten we het nog ?
Waarom moest die quotumwet/banenafspraak er eigenlijk komen ?
De toegang tot de Wajong werd beperkt tot jongeren die geen arbeidscapaciteit hebben, de sociale werkvoorziening moest de poorten sluiten voor nieuwe instroom (oorzaak: het werd te duur). De sociale werkvoorziening werd overigens niet gesloten – zoals vaak in de pers stond. De gevolgen van het beperken van nieuwe instroom worden inmiddels wel voelbaar: veel van de populatie is vertrokken (door pensionering en uitdiensttreding). Dit heeft ook gevolgen voor de aantallen binnen Banenafspraak trouwens.
Dat was zeker niet mijn wens. Zelf ooit begonnen met werken bij een voorganger van Cedris en lang commissaris geweest bij de UW bedrijven heb ik een warm hart voor de SW. De Bnenafspraak en de SW (of sociaal ontwikkelbedrijven) kunnen prima naast elkaar bestaan. Dat wordt eigenlijk ook officieel erkend. De overheid startte immers een soort pseudo SW naast de Banenafspraak: het beschut werk. En hoe heette vroeger de SW? Nou? Precies!
In samenhang met succesvolle detacheringen naar buiten is de SW nog steeds een prachtvoorziening, zeker voor mensen die net wat meer zekerheid nodig hebben. Er zijn met de banenafspraak natuurlijk meer kansen gekomen om ‘buiten’ te werken. Sowieso is inclusie meer bon ton tegenwoordig, mede onder aanvoering van de steeds groter wordende groep sociale bedrijven én bedrijven die intrinsiek gemotiveerd zijn om met andere groepen te werken.
In die zin meen ik waar te nemen dat de banenafspraak emanciperend heeft gewerkt. Het is gewoner geworden om met mensen met een arbeidsbeperking en andere groepen te werken. Elke keer was ik verbaasd als de zaal weer volliep met gemotiveerde werkgevers. Zelfs midden in de zomer bijvoorbeeld nog in Rotterdam, bij de Paragames, kwamen zo’n 175 mkb werkgevers in de zaal rond dit onderwerp. En tijdens de Maand van de 1000 Voorbeelden lopen door het hele land talloze van zulke zalen vol.
Daarom nieuwe Tweede Kamer en nieuwe regeringspartijen: er is maar één manier om door te gaan met het inclusiever maken van de arbeidsmarkt. En dat is gewoon doorgaan en prachtige instrumenten als een aanpak als de Banenafspraak en de bestaande infrastructuur van de sociaal ontwikkelbedrijven ondubbelzinnig te ondersteunen.
*Aart van der Gaag is namens werkgeversverenigingen VNO-NCW en MKB Nederland het boegbeeld Banenafspraak. De komende weken schrijft hij een serie columns over de toekomst van inclusie onder het 1000 Voorbeelden-motto ‘Kies de Banenafspraak’
