Op dit moment staan naar onze schatting 600.000 mensen met een beperking langs de zijlijn; onnodig, want die mensen willen en kunnen graag werken en werkgevers kampen met een tekort aan personeel. Werkgevers die hun functies en werkzaamheden aanpassen aan mensen met een beperking, beschikken over een flink potentieel aan werknemers.
Terwijl de invoering van de wet voor vereenvoudiging van de banenafspraak uit 2013 op zich laat wachten, zitten werkgevers niet stil. Er zijn voorbeelden van bedrijven die mensen aannemen die buiten de boot vallen, ook al hebben sommige van die bedrijven de hoop op loonkostensubsidie allang opgegeven vanwege de vele barrières. De extra begeleiding die mensen met een beperking dan misschien vraagt, verdient zich ook zonder overheidssteun dubbel en dwars terug in het vullen van gaten waar nu handjes ontbreken, en in veel meer betrokkenheid en creativiteit van alle werknemers.
Toch is het aantal voorbeelden nog beperkt en daarmee het aantal mensen met een beperking dat langs de zijlijn staat nog groot. In veel gevallen durven werkgevers er gewoon niet aan. Ze denken dat het creëren van banen voor mensen met een beperking te lastig is. Inderdaad vergt het vinden van een geschikte werkplek voor deze werknemers maatwerk; sommigen van deze werknemers kunnen niet ver reizen naar hun werk, anderen kunnen niet goed tegen prikkels.
Werkgevers zouden de lat echter best wat lager kunnen leggen door in te zien dat binnen een functie altijd maar een paar werkzaamheden echt van belang zijn. Wanneer iemand met een beperking in ieder geval die werkzaamheden goed kan uitvoeren, zonder nu aan alle aspecten van de functieomschrijving te voldoen, zou dat voldoende kunnen zijn. En omdat ook dan niet elke werkplek geschikt is, moeten werkgevers eenvoudig meer werkplekken aanbieden om net de juiste werknemer te activeren. Dit kan ook gemeenten helpen bij het samenbrengen van vraag en aanbod in plaats van potentiële werknemers gemakshalve naar de reservebank te verwijzen.
Bedrijven doen er goed aan om elkaar en ontmoedigde werknemers te inspireren met voorbeelden van waar het wel lukt. Dit vormt een bron van energie om door te gaan met het vinden van oplossingen. En gemeenten en maatschappelijke organisaties zouden mensen met een beperking vaker op werkbezoek, stage en op proef bij commerciële organisaties moeten sturen in plaats van ze op te vangen in een omgeving van onbetaald werk. Dergelijke werkplekken verlagen de drempel naar betaald werk, waar mensen nu nauwelijks doorstromen naar reguliere banen.
Al met al is het belangrijk dat meer werkgevers zich flexibel opstellen. Het schaap met vijf poten gaan ze in de krappe arbeidsmarkt waarschijnlijk niet meer vinden, maar twee plus drie is ook vijf. De belangrijkste succesfactor is toch de inzet van de werkgever en personeel. Gedreven mensen zijn vaak bereid om voor elkaar een stapje extra te zetten.
Benieuwd wat je als werkgever of zorgaanbieder kunt doen? Kom naar onze bijeenkomst op 12 november in Utrecht>>
*David Bolscher is sectoreconoom bij ABN AMRO. Hij is medeauteur van het ABN AMRO rapport ‘Onbeperkt potentieel voor flexibele werkgevers’.
