De laatste tijd ben ik meer bezig met inclusie dan anders. Wat ik belangrijk vind, is dat iedereen mee kan doen en zich niet alleen voelt. Dit is soms best een uitdaging, maar zeker niet onmogelijk!

Al ruim zeven jaar werk ik bij Rijkswaterstaat, een grote organisatie die zich inzet om Nederland bereikbaar en leefbaar te houden. In 2017 kwam ik voor het eerst met Rijkswaterstaat in aanraking via de Banenafspraak. Ze hadden mijn cv, dat door het UWV was doorgestuurd, gezien.

Omdat ze behoefte hadden aan ondersteuning bij communicatie, werd ik uitgenodigd voor een kennismakingsgesprek. Op het kantoor in Utrecht sprak ik met een afdelingshoofd en een communicatieadviseur. Wat hen betreft, kon ik direct starten. Uiteraard was ik blij met deze kans, maar ik wilde graag eerst een dagje meelopen om de sfeer te proeven.

En kijk mij nu: het is 2024 en ik zit er nog steeds. Sinds anderhalf jaar werk ik op een andere afdeling en ben ik inmiddels vertrouwd met de organisatie, de collega’s en alle kantoorrituelen. Wat ik waardeer aan Rijkswaterstaat is hun groeiende inzet voor mensen die onder de Banenafspraak vallen. De organisatie neemt steeds meer mensen aan uit deze groep en voert campagnes om nog meer ruimte te creëren.

Ze denken niet alleen aan instroom, maar ook aan verbeteringen in toegankelijkheid: van het aanpassen van werkplekken en gebouwen tot het waarborgen van digitale toegankelijkheid. Ook wordt er steeds meer aandacht besteed aan neurodiversiteit, wat zorgt voor een inclusieve werkomgeving waarin iedereen zich gehoord en begrepen kan voelen.

Ik zal eerlijk zijn: het is niet altijd makkelijk geweest. Rijkswaterstaat is een grote organisatie, met een druk bedrijfsrestaurant en kantoortuinen vol collega’s, wat vooral in het begin nogal heftig was. Door mijn mentale kwetsbaarheid (of psychische variatie, wil je weten waar deze term vandaan komt? Bekijk dan deze korte documentaire van Hanna Verboom) heb ik me soms verloren en overweldigd gevoeld. Toch heeft de steun die ik hier krijg mij geholpen om mijn weg te vinden. Door mezelf open te stellen op het werk, heb ik ervaren dat er altijd collega’s zijn die willen helpen, al is het maar door een luisterend oor te bieden. Hierdoor voel ik me gezien en gehoord en dat is voor mij essentieel voor inclusie.

Mijn tip voor iedereen: wees open en belangstellend naar anderen en ervaar wat je hiervoor terugkrijgt. Voor mij zijn het de mensen die het verschil maken als het gaat om inclusie.

*Liselotte Campman werkt als bedrijfsjournalist/redacteur bij Rijkswaterstaat