De titel van het rapport van de commissie Borstlap luidde: “In wat voor land willen wij werken?”. Al jaren ben ik actief in de arbeidsmarkt en hou ik mij bezig met oplossingen voor alle werkenden, mensen in loondienst, uitzendkrachten en ZZP-ers. Het is mooi werken in Nederland, en ook mensen die nog niet meedoen hebben talenten die de samenleving hard nodig heeft.
Voor sommigen in Nederland zit het niet altijd mee. Elke dag worden zij geconfronteerd met een beperking. Een zichtbare of onzichtbare beperking, eentje die zich altijd openbaart, of eentje die soms verschrikkelijk opspeelt en andere dagen eigenlijk helemaal niet. En dat is lastig, lastig voor degene met afstand tot de arbeidsmarkt en lastig voor de werkgevers op die arbeidsmarkt. Hierdoor laten we een talentvol en serieus arbeidspotentieel onbenut. En dat is niet goed.
Nieuw Sociaal Contract gelooft in een eerlijke, inclusieve en sociale arbeidsmarkt. Een arbeidsmarkt waarin iedereen zijn loopbaan kan vormgeven, iedereen een inkomen kan verdienen, iedereen een opleiding kan volgen en zich kan ontwikkelen, en iedereen een vangnet heeft voor als het een keer tegen zit.
De kortste route naar bestaanszekerheid, is werk. Nieuw Sociaal Contract spreekt over bestaanszekerheid, en dat is méér dan alleen minimumloon. Ik ben van mening dat je van bestaanszekerheid kan spreken als je jaren vooruit kunt kijken dat je bestaan zeker is. Dat je deel uitmaakt van de maatschappij en dat je naast baanzekerheid ook loopbaanzekerheid hebt, een heel belangrijk onderscheid tussen die twee!
De commissie Borstlap gaf aan dat werkgevers veel obstakels zien bij het aannemen van mensen met een afstand tot de arbeidsmarkt, er zijn teveel verschillende financiële regelingen en het is te ingewikkeld om iemand in dienst te nemen die nét niet aan het ideale plaatje voldoet. Je vraagt je af hoe we tot deze spaghetti van regelingen gekomen zijn, maar het belangrijkste is: “Dit moet veranderen!”.
Nieuw Sociaal Contract wil een “aanvalsplan” waarbij de mens centraal staat, een aanpak waarbij, met een beetje hulp, mensen met een afstand tot de arbeidsmarkt tóch de weg naar werk kunnen vinden. Soms is het een (simpele) aanpassing aan de werkplek, soms is het (intensieve) coaching, soms is het slechts dat iemand een goed woordje voor je doet bij een mogelijke nieuwe werkgever.
Bovenal maken we het minder complex, we maken de regelingen voor mensen met een afstand tot de arbeidsmarkt simpeler en ondersteunen hen én de betrokken werkgevers bij het aanvragen en bekostigen van maatwerkbegeleiding. Uiteraard doen we dit in samenspraak met werkgevers en werkzoekenden, zodat het in de praktijk ook écht gaat werken.
Want de ervaring leert dat als je samen optrekt en het een beetje makkelijker en een beetje menselijker maakt, alle betrokkenen daar de vruchten van plukken.
In zo’n land wil ik leven (en werken)!
*Tjebbe van Oostenbruggen is kandidaat Kamerlid Nieuw Sociaal Contract
‘Kies de Banenafspraak’ is het motto van de Maand van de 1000 Voorbeelden. Met dit motto als leidraad vroegen we toonaangevende partijen die meedoen aan de verkiezingen om in een column uiteen te zetten hoe zij de toekomst van de Banenafspraak – en daarmee ook van de inclusieve arbeidsmarkt zien.
