“Sofie, die werkt toch bij jullie?” Ik sprak met een teamleider bij een gemeente. Ze wist het eigenlijk niet. Sofie, een vrouw met een licht verstandelijke beperking? Nee, dat zei haar niets. Maar ze zou zeker even rondvragen op de afdeling. Een dag later kwam ze bij me terug op de lijn. Ja. natuurlijk had ze die dame weleens gezien. Maar eigenlijk wist ze niet goed wie ze nou was. “Ik had gisteren echt een heel leuk gesprek met haar, heel ‘normaal’, ik merkte niet eens dat ze een verstandelijke beperking had!”
Prokkels
Het is niet de eerste keer dat een gesprekspartner op deze manier positief verrast is door ‘die ander’. Want die ander kenden ze eigenlijk nog niet zo goed. Doordat ik me de afgelopen vijftien jaar intensief heb beziggehouden met ‘prikkelende ontmoetingen’ tussen mensen met én zonder een (licht) verstandelijke beperking (wij noemen dat een ‘Prokkel’), weet ik hoe belangrijk het is dat mensen elkaar echt ontmoeten.
Niet enkel oogcontact, maar praten, samen iets doen. Bij een sportieve activiteit, in de buurt of, zoals wij hebben recent geïnitieerd: op het stembureau. Iemand met en zonder licht verstandelijke beperking samen aan de slag als vrijwilliger bij de verkiezingen. Het klinkt vrij simpel, maar we bleken hier en daar toch nog wat drempels tegen te komen. De zeven gemeenten die eerder meededen waren razend enthousiast, maar bij sommige andere was twijfel. Was dat niet erg ingewikkeld? Gedoe? Onmogelijk misschien wel? Welnee, hoogstens is het even wennen, zoals zoveel dingen.
Bubbels
In een tijd waarin we allemaal in onze eigen bubbels blijken te leven (denk aan social media en zelfs in wijken) lijkt het me fantastisch onze bubbels steeds meer door te prikken door middel van Prokkels. Want een ontmoeting met die ander kan weleens heel verrassend zijn, de ogen openen en nieuwe inzichten geven. Die ander blijkt allemaal dingen te kunnen die jij niet kunt en dingen te weten die jij niet weet. En ik kan het weten, want ik spreek dagelijks mensen die al eerder tot dit inzicht kwamen.
Maar ja, hoe komen we dan tot die prikkelende ontmoetingen? Wat mij betreft is dat simpel: we creëren ze! Want als er een gemeenschappelijkheid is, zoals een concrete activiteit, dan komen mensen pas echt in contact. Ontmoeten is praten, vragen en luisteren. Dat is meer dan alleen elkaar en passant zien. Dat doet me eraan denken… Wat zou Sofie inmiddels allemaal geleerd hebben van haar teamleider en wat heeft de teamleider geleerd van Sofie? Zouden ze elkaar al beter kennen nu? Ik zal snel eens bellen.
En u vraagt zich nu af wat die prikkelende ontmoetingen en doorbreken van bubbels te maken hebben met het realiseren van het 125.000 banen plan? Ook daarop is het antwoord simpel: Ze vormen vaak het begin ervan. Ook dat ik heb ik de afgelopen jaren met grote regelmaat gehoord.
Ook mee doen? kijk op www.prokkel.nl.
Marian Geling is landelijk projectleider bij de Stichting Prokkel.
