Dat is een bekend fenomeen in de media. Maar het gekke is: zelf raken we ook gewend aan goed nieuws. We beseffen niet meer dat mooie cijfers bij de Banenafspraak nog steeds heel bijzonder zijn.
Niet dat inclusie op de arbeidsmarkt bijzonder moet zijn, juist niet. Het moet gewoon worden en dat lijkt het voor ons, die er midden in zitten, al te zijn geworden.
Deze week kwamen de cijfers van het vierde kwartaal 2021 uit. Dat zijn nog niet de definitieve cijfers, die komen in juni. Maar nu de cijfers over de vier kwartalen van het jaar bekend zijn, hebben we wel al het totale beeld.
Het bedrijfsleven zit alweer boven target. In totaal zijn er in elk geval 60.208 extra banen gerealiseerd. Het is net alsof Covid geen grote rol speelde. Natuurlijk, er waren grote klappen in sectoren als horeca ,catering en schoonmaak, maar het project Banenafspraak kreeg geen fatale dreun. Het groeide alleen minder in die hevige periodes.
Ja zeggen sommige omstanders, maar er zijn nu ook grote personeelstekorten… Ik beschouw dat als oppervlakkige observaties. Toen het hele project in 2015 startte, zaten we nog in de nadagen van de grote crisis die van 2008 tot 2014 duurde. Toch waren de cijfers van het eerste jaar spectaculair. Het zit in andere dingen, Werkgevers die de inclusie hebben ontdekt, gaan ermee door. Ook als de tijden slechter worden. Dat doen ze omdat ze weten dat het iets toevoegt. Dat nog niet alle bedrijven dat ontdekt hebben? Dat komt wel met de tijd. In ieder geval is het aantal bedrijven dat nu al meedoet groot genoeg om de cijfers te halen. Er zit dus nog enorme groeipotentie in.
De overheid weet het echter nog steeds niet te halen. Al zien we enige verbetering. Werkgevers aan overheidszijde moeten al in 2024 hun 25.000 halen. Na 7 jaar zitten ze ongeveer op de helft. Politiek doe niet flauw, geef hen, net als het bedrijfsleven ook de tijd tot 2026. Niemand heeft ooit begrepen waarom zij het in 10 jaar moesten doen en het bedrijfsleven twee jaar meer de tijd kreeg!
Sinds 2012 zijn er in totaal 73.577 extra banen gerealiseerd voor mensen met een arbeidsbeperking. We vinden het gewoon, maar dat is het niet. Arbeidsprojecten mislukken in de regel. Deze slaagt. Het geheim? Inclusie helpt. Inclusie is normaal voor de organisaties die het doen.
Carsten Herstel ,directeur generaal bij het ministerie van SZW zei mij onlangs: ‘Aart, we kunnen er toch nooit mee ophouden als het project in 2026 afloopt?’ En dat is een waarheid als een koe. Carsten, je kunt en mag er nooit mee ophouden. Wel met het project, maar niet met het integreren van mensen met een beperking in de arbeidspopulatie. Het moet gewoon worden gewoon zijn en blijven dus.
Nu zijn de spectaculaire aantallen al geen nieuws meer. Geen medium gaf er aandacht aan. Nu moet de fase komen dat elke arbeidsorganisatie het ook gewoon gaat vinden. Dan gaan de cijfers meer dan verdubbelen en hoeven we het er niet eens meer over te hebben.
Aart van der Gaag is boegbeeld en inspirator van de projecten ‘Op naar de 100.000 banen’ & ‘Op naar de 25.000 banen’, opgezet om (overheids)werkgevers te informeren en inspireren rond de Banenafspraak.
