Stelt u eens voor: je bent een student, toevallig met een (arbeids)beperking. Ondanks je beperking, ga je vol voor dat diploma. Hiernaast knok je met een scala aan instanties zoals UWV, gemeente, universiteit of hogeschool om gefaciliteerd te worden met wat jij nodig hebt om te slagen. En dan is het zover, je slaagt, de arbeidsmarkt lonkt. Die baan waarin je kan laten zien wat je waard bent en eindelijk de omgeving om je te ontplooien.
En dan volgt het beruchte zwarte gat. Ik ben tal van varianten tegenkomen. Jongeren lopen vast omdat ze een werkomgeving niet gewend zijn, ze stellen alleen maar eisen, ze soleren wanneer ze moeten samenwerken, werkgevers zien in hun beperking een wandelend risico enz, enz. Ik heb een stichting opgericht om voor de hoogopgeleide jongeren met een beperking bruggen te bouwen. Het eerste wat we bij Stichting Studeren & Werken op Maat doen, is de jongere uit de kramp van verongelijktheid krijgen. Wees eerlijk tegen jezelf en concreet in je faciliteringsbehoefte bij een werkgever. Jongeren die we gereed achten, matchen we aan onze werkgeverspartners. We doen onze bescheiden bijdrage, maar deze groep mist veel.
Niet zielig genoeg
Deze bijzondere doelgroep wordt niet vanuit de politiek ondersteund. De Banenafspraak en quotumregeling richten zich op de laagopgeleide arbeidsbeperkten. Uitzendbedrijven, UWV, gemeenten en andere matchinginstanties proberen werkgevers aan deze groep te koppelen. Terwijl werkgevers juist op zoek zijn naar de schaarse afgestudeerden. Werkgevers zien ze niet, matchers weten niet waar ze zitten en de hoogopgeleide arbeidsbeperkte wil gewoon een kans. De politiek denkt dat zij zichzelf wel redden, ze zijn toch hoogopgeleid?
Deze groep redt zich wel…
Nou…nee dus, afstuderen is iets heel anders dan werken. De onderwijswereld is een beschermde context en deze jongeren kunnen niet zomaar concurreren tegen reguliere Young Professionals, een oneerlijke strijd. De matchende instanties weten vaak niet, als ze al in beeld zijn, hoe ze met deze groep om moeten gaan.
Inmiddels lukt het mijn stichting om samen met onze partners, waaronder o.a. de Haagse ministeries, Stibbe en TNO, om jaarlijks ruim 150 hoogopgeleide Young Professionals met een arbeidsbeperking naar een baan te begeleiden. Een baan die ‘op niveau is en duurzaam’. Laten we de hoop uitspreken dat de politiek meer oog krijgt waar deze groep en werkgevers behoefte aan hebben, namelijk elkaar.
Bart de Bart
Oprichter Stichting Studeren & Werken op Maat
