Een stralende herfstzon. Ruim 100 goed geluimde, inclusieve werkgevers. Een strakke organisatie door Werk in Zicht. Een schitterende locatie – het hoofdkantoor van de Gasunie in Groningen – en inspirerende sprekers: Sven Romkes, Klaske Veth en Jörgen Raymann. Kortom, alle ingrediënten voor een succesvolle startbijeenkomst van de Maand van de 1000 Voorbeelden waren aanwezig en alle verwachtingen werden meer dan vervuld.
De werkgevers die bij de opening te gast waren, zijn volgens dagvoorzitter Theo Laan van Werk in Zicht vaak inclusief vanuit hun hart. “Deze inclusieve werkgevers willen we bedanken voor hun inspanningen – en tegelijkertijd de Maand van de 1000 Voorbeelden aftrappen – met het congrestival ‘Aan het werk’. Dat zei dagvoorzitter Theo Laan van Werk in Zicht.

Wat is een congrestival eigenlijk? Nou, een combinatie tussen een congres en een festival. Een mix van inhoud en luchtigheid, iets waar alle sprekers voor zorgden.

Marieke Nienhuis en Eline Hamstra van de Gasunie vertelden in hun inleiding over de gevoelde verantwoordelijkheid als het gaat om inclusief werkgeven en de ambities van de Gasunie. Maar plannen zijn mooi: “gewoon doen en dat is het, want met inclusie winnen alle partijen”, zei Eline Hamstra. Met deze woorden vatte ze en passant de gedachte van de Maand van de 1000 Voorbeelden kernachtig samen.

Voortdurende dans
Klaske Veth is lector Duurzaam HRM bij de Hanzehogeschool in Groningen en bij AOG School of Management inhoudelijk verantwoordelijk voor de Leergangen Nieuw Leiderschap in Organisaties en HR Strategie & Leiderschap. In haar speech vatte ze inclusie samen als een voortdurende dans uniciteit en groepsgevoel. Dus tussen mensen enerzijds de ruimte te geven om zichzelf te zijn en anderzijds de organisatie een groep te laten zijn waar mensen bij willen en kunnen horen.

Dat vraagt ook veel van het leiderschap binnen een organisatie, vertelde Veth. Als voorbeeld gaf ze de omgang met een bekend fenomeen in de moderne werkwereld: burn-out. Het is niet genoeg om iemand met een burn-out naar een assertiviteitstraining te sturen om de eigen grenzen beter aan te kunnen geven. Het is dan óók nodig om te kijken naar de manier waarop in de organisatie wordt gewerkt.

Zo bijzonder zijn mensen met een beperking niet
Sven Romkes, naast People Development Consultant Diversity & Inclusion bij ABN AMRO ook sit-down comedian, maakte na negen maanden ziekenhuis zijn rentree met de ‘Handicap Quiz’.

In razend tempo deelde hij ervaringen uit het leven van een mens met een beperking. Over complimentjes van een wildvreemde na het afwegen van een tros bananen in de supermarkt of over het aangestaard worden in de trein.

Aangestaard en aangekeken worden, maakt hij genoeg mee. Zijn advies: “Doe maar niet, want zo bijzonder zijn we nu ook weer niet.” De rode draad van zijn betoog: inclusie hoef je niet vanuit een moreel gevoel te doen, maar omdat het slim is. Inclusieve organisaties presteren immers beter met een hogere productie en minder ziekteverzuim, dan niet-inclusieve.

I have a dream
Jörgen Raymann was de laatste spreker van de dag. Hij opende met de beroemde speech van Martin Luther King: “I have a dream that my four little children will one day live in a nation where they will not be judged by the color of their skin but by the content of their character.” Dat is ook de droom van Raymann: dat het niet gaat om kenmerken als huidskleur of beperking, maar om de talenten, dromen en mogelijkheden van mensen.”

In aansluiting op Sven Romkes merkte ook Jörgen Raymann op dat inclusiviteit leidt tot betere prestaties bij bedrijven. Maar waarom gaat het dan in veel gevallen toch nog zo moeizaam?

Het ontbreekt volgens hem niet aan beleid bij veel organisaties, maar wel aan de juiste mindset. En dat heeft weer te maken met de aanwezigheid van vooroordelen. En vooroordelen hebben we allemaal, deelde hij de zaal fijntjes mee, de kunst is juist dat te erkennen en te weten waar ze vandaan komen.

Nee, zei Raymann, er is geen one-push-solution voor dit probleem. Maar het begint ermee om menselijk te zijn en niet naar schuldigen te zoeken, maar juist naar bondgenoten. “Want inclusie is een gemeenschappelijke verantwoordelijkheid.”

En met die boodschap ging het congrestival ten einde. De organisatoren van WIZ hadden zich tot doel gesteld de serieuze boodschap, dat het belangrijk is om de maatschappij in het algemeen en de arbeidsmarkt in het bijzonder inclusiever te maken, op humoristische wijze te brengen. Missie volbracht!

Foto’s: Silvio Zangarini

#1000voorbeelden

#1000voorbeelden

  • Volg alle ontwikkelingen van de Maand van de 1000 Voorbeelden in het liveblog
  • Zie onze agenda met een overzicht van alle evenementen tijdens de Maand van de 1000 Voorbeelden.
  • Meer informatie en hulpmiddelen zijn te vinden in de Toolkit
  • Luister naar de #1000voorbeelden podcast