De vele werkgevers die mensen met een arbeidsbeperking aan de slag willen helpen, lopen in de praktijk stuk op regelgeving. De moeizame procedures rondom de Banenafspraak haalden afgelopen dagen volop het nieuws.
Onvoldoende zichtbaar
Naar schatting komen tweehonderdduizend mensen in aanmerking voor de zogeheten garantiebanen van de Participatiewet, met name jong-gehandicapten (Wajongers) en medewerkers van sociale werkvoorzieningen (SW’ers).

Wat op papier haalbaar lijkt, loopt toch op verschillende vlakken mis, vertelt kwartiermaker van der Gaag van Op naar de 100.000 banen in Nieuwsuur. Volgens hem is het bestand van te plaatsen mensen met een beperking niet transparant. “Als je al iemand vindt, weet je niet wat diegene kan of hoeveel uur hij kan werken. Ze zijn op dit moment onvoldoende zichtbaar voor werkgevers.”

Herbeoordelingsoperatie start slecht op
Van der Gaag legt in de Volkskrant uit waar het nog meer mis gaat: “Het UWV moet eerst een grootscheepse herbeoordelingsoperatie uitvoeren, om te bepalen wie van de gehandicapten onmogelijk zelfstandig het minimumloon kan verdienen en dus in aanmerking komt voor de garantiebanen. Maar het UWV is amper begonnen, tot nu toe zijn slechts zevenduizend kandidaten beschikbaar, die ook maar net bij de vacatures moeten passen.”

“Dat is te beperkt”, legt van der Gaag uit. “Een bestand van 6000 mensen is niet genoeg als je ook 6000 mensen wil plaatsen. Het werkt niet een-op-een. Je moet wel vier á vijf keer zoveel mensen in het bestand hebben om te kunnen bemiddelen.

Te strakke definities
“We hebben ons verkeken op hoe streng de definities zijn waaraan gehandicapten moeten voldoen voor de garantiebanen”, geeft ook voorzitter René Paas van Divosa in de Volkskrant aan. “Je moet als gehandicapte nergens op eigen kracht het minimumloon kunnen verdienen. Je ziet dat werkgevers heel hard werken om de garantiebanen te realiseren, maar ik ben wel bezorgd dat de definities te strak zijn om genoeg mensen te vinden, wat dan weer tot frustratie leidt bij werkgevers.”

Het cynisme van ondernemers dat van der Gaag verwachtte toen hij startte als kwartiermaker van ‘Op naar de 100.000 banen’ is hij niet tegengekomen, vertelt hij in de Telegraaf. „Als we de doelstelling niet halen, dan ligt dat niet aan de werkgevers. Maar aan de procedures die stroperig en allesbehalve transparant zijn.”