Voordat hij drie jaar geleden bij Scalda kwam werken, werkte René van der Waal in de gehandicaptenzorg. “In het begin schatte ik zelf in wat een cliënt zou kunnen. Maar toen we ze meer autonomie, vrijheid en verantwoordelijkheden gaven met daaraan gekoppeld opleidingen, zag ik ineens dat er veel meer mogelijk was. Ik geloof er nu heilig in dat je geen plafonds voor een ander neer moet leggen, maar dat je de voorwaarden moet creëren zodat diegene dat zelf kan. Dan ligt het plafond veel hoger dan je zelf denkt.”
Ondersteunings-denken
Dit principe van ondersteunings-denken past René nu ook bij Scalda toe. “In een maatschappij, waar wij een afspiegeling van zijn, kan niet iedereen de middenmoot zijn. Je moet dus per student kijken wat diegene nodig heeft en hoe je daaraan kunt bijdragen. Dit vraagt veel van docenten. Het is een grote verandering en dat kost tijd. Maar je ziet langzaam dat het werkt. Ik geniet enorm van de verhalen van docenten, teamleiders en IB’ers, wanneer ze iets bij studenten bereikt hebben. Je ziet dat ze er trots op zijn.”

Besparing
René ziet behalve uitdagingen ook besparingen met deze individuele aanpak. “Neem bijvoorbeeld studenten met een beperking als dyslexie. Eerst startten we een heel proces van diagnostiek en vervolgens worden alle mogelijke ondersteuningsmiddelen geboden. Maar misschien heeft die ene student alleen maar een groter scherm nodig. Probeer dat dan eerst eens.”

Lees het hele interview op onze Voorbeeldenpagina.